Podczas kolejnych zajęć z ceramiki, ulepiłam sobie dwie małe miseczki w kształcie liści. To było kolejne ciekawe doświadczenie w pracy z gliną. Do wykonania obu miseczek użyłam liści z ogrodu - z hortensji i hosty. Liście po rozwałkowaniu na placku gliny odbiły się, pozostawiając nie tylko zarys kształtu, ale też bardzo wyraźne unerwienie.
Laleczki tzw. motanki pochodzą ze starej słowiańskiej tradycji. Były rodzajem talizmanu wykonywanego przez kobiety i dzieci ze skrawków naturalnych tkanin, bez użycia nożyczek, igły czy innych ostrych przedmiotów, żeby nie ukłuć losu i w ten sposób go nie skrzywdzić. Tkaniny obwiązywano nitką, czyli motano - stąd nazwa laleczek.
Motanki miały magiczną moc - pomagały ludziom, chroniły ich i ich domostwa przed złymi mocami, a nawet spełniały życzenia (motanki - Żądnice). Laleczki te nie miały twarzy, bo wtedy zyskałyby osobowość, stałyby się próżne i zajęłyby się swoimi sprawami zamiast pomagać ludziom.
Na długim, prawie półtorametrowym kiju znalezionym w lesie, który dokładnie oczyściłam i zaolejowałam, uplotłam kolejną dużą makramę.
Co robi miłośniczka rękodzieła, jak zajmuje się pięcioma rzeczami na raz i już kompletnie nie ma czasu na nic? Postanawia poznać nową technikę i zapisuje się na... zajęcia z ceramiki 😂
Dla dwóch małych siostrzyczek, które kochają zwierzęta, uszyłam workoplecaki z pięknej, grubej tkaniny bawełnianej, którą kupiłam kiedyś w sklepie Lalabaj. Okazało się, że tkanina przeleżała w mojej szafie ponad sześć lat, teraz wreszcie znalazłam dla niej zastosowanie.
Historia tego swetra zaczęła się prawie rok temu, kiedy postanowiłam zrobić sobie cieplutki kardigan z resztek różnych włóczek w pasujący do siebie kolorach . Chciałam, żeby był grubszy, więc uznałam, że połączę różne włóczki po dwie nitki i na drutach nr 8 szybko zrobię sobie duże swetrzycho.
